ROUTING STATYCZNY

Strony: Główna
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 1213














Router zaprogramowany do trasowania statycznego przesyła pakiety przez z góry określone porty. Po skonfigurowaniu routerów nie jest
konieczne poznawanie tras ani przesyłanie jakichkolwiek informacji na ich temat. Rola tych urządzeń została ograniczona wyłącznie do
przesyłania pakietów. Trasowanie statyczne sprowadza się jedynie w przypadku bardzo małych sieci, w których przesyłanie danych do
wszystkich punktów docelowych odbywa się po tej samej ścieżce. W takiej sytuacji trasowanie statyczne może być najlepszym rozwiązaniem,
ponieważ nie wymaga ono dodatkowej szerokości pasma na poznawanie tras i komunikację z innymi routerami.
W miarę rozrastania się sieci i powstawania dodatkowych połączeń utrzymanie trasowania statycznego staje się coraz bardziej czasochłonne.
Po każdej zmianie w dostępności routerów lub urządzeń transmisyjnych sieci WAN konieczne jest ich ręczne sprawdzanie i zaprogramowanie.
Sieci WAN o bardziej skomplikowanej topologii, gdzie możliwe jest korzystanie z wielu ścieżek, wymagają stosowania trasowania dynamicznego.
Stosowanie trasowania statycznego w takich sieciach przeczyłoby w ogóle sensowi istnienia wielokrotnych ścieżek.
Algorytm routingu:
Ruter po odebraniu pakietu IP i stwierdzeniu, że nie jest on przeznaczony dla niego (adres docelowy pakietu nie odpowiada adresowi żadnego
z interfejsów rutera) na podstawie tablicy rutingu wykonuje kolejne kroki:
1.Sprawdzenie, czy adres docelowy pakietu odpowiada jakiemuś wpisowi dla którego ustawiona jest Flaga H, a więc określającemu trasę do
konkretnego adresu IP (a nie całej sieci). Adres docelowy określony w pakiecie musi być zgodny z adresem w polu Destination.
Jeśli tak, pakiet jest przesyłany do kolejnego rutera o adresie określonym przez pole Gateway (jeśli ustawiona jest też Flaga G),
lub bezpośrednio do sieci podłączonej do rutera (przez interfejs określony przez pole Iface).
2.Sprawdzenie czy adres docelowy otrzymanego pakietu odpowiada jakiemuś wpisowi dla którego pole Destination jest adresem podsieci.
Porównywany jest adres podsieci uzyskany z adresu docelowego określonego w pakiecie przy użyciu maski podsieci zawartej w polu Genmask
z adresem podsieci z pola Destination z tablicy rutingu (zgodnie z opisem w 1.1). Jeśli tak, pakiet jest przesyłany dorutera następnego
przeskoku, którego adres określa pole Destination, lub też bezpośrednio do stacji docelowej, znajdującej się w sieci podłączonej bezpośrednio
do rutera (w zależności od tego jakie ?agi ustawione są dla odnalezionego wpisu).
3.Sprawdzenie, czy w tablicy rutingu znajduje się wpis dla którego pole Destination ma wartość 0.0.0.0, a więc określający domyślną bramę.
Jeśli tak, pakiet jest przesyłany do kolejnego rutera o adresie określonym przez pole Gateway tego rekordu.
Zastosowanie adresów podsieci oraz domyślnej bramy pozwala znacznie skrócić tablice rutingu. Dzięki takim wpisom nie muszą one zawierać
rekordów odpowiadających wszystkim adresom IP znajdującym się w Internecie (zamiast tego można adresować całe podsieci), ani też wpisów
odpowiadających wszystkim możliwym podsieciom (często wystarcza użycie domyślnej bramy).

Strony: Główna
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 1213